ทำไมสัดส่วนจึงสำคัญกว่าการยึดติดกับ Measurement?
ไม่ว่าเราจะศึกษาตำรา Menswear ฉบับไหนก็ตาม ก็มักจะเจอตัวเลขที่กำหนดความยาวหรือความกว้างของบางสื่งบางอย่างให้กับเราเสมอว่าประมาณไหนเหมาะสมหรือถูกต้อง ซึ่งตัวเลขที่เกิดขึ้นมานี้ มาจากการสรุปหรือเห็นพ้องต้องกันของ Tailor หรือผู้คนในสมัยหนึ่งๆว่า “ประมาณนี้แหละสวย” และอีกข้อหนึ่งก็คือสรุปออกมาจาก “สัดส่วนโดยเฉลี่ย” ของร่างกายคนส่วนใหญ่ ดังเช่นเรื่องความยาวเสื้อเชิ้ตที่ควรจะโผล่ออกมานอกแจ็คเก็ตหรือสูทตามที่กล่าวไปไปในโพสต์ที่แล้ว ว่าควรจะโผล่ออกมาอย่างน้อย 1/2 นิ้ว แต่หากเราไม่ได้ใช้ความยาวนี้เป็นหลัก ก็ไม่ได้หมายความว่าเราแต่งตัวไม่ดีหรือไม่เป็น เพราะอีกปัจจับยหนึ่งที่สำคัญพอๆกับ Meaurement ก็คือสัดส่วนและความชอบส่วนตัว
หากเราเข้าใจเบื้องหลังที่มาของตัวเลข 1/2 นิ้วแล้ว เราก็จะรู้ว่าตัวเลขนี้มาจากการสรุปมาจากสัดส่วนโดยรวมของร่างกายคนส่วนใหญ่ด้วย ดังนั้นสิ่งที่เราสามารถพิจารณาได้อีกอย่างหนึ่งคือ “ความสูงของปกเชิ้ตที่โผล่ออกมานอกปกแจ็คเก็ต” หากปกคอเชิ้ตโผล่ออกมาเยอะเราก็สามารถปล่อยให้เชิ้ตยาวโผล่ออกนอกแขนแจ็คเก็ตได้มากขึ้นตามสัดส่วนที่เราชอบเพื่อนๆบางท่านที่ผมรู้จักก็ไม่ได้สนใจว่าเชิ้ตต้องโผล่ออกมานอกเชิ้ตเท่าไหร่ หรือไม่ต้องโผล่ออกมาเลยก็ได้ ซึ่งอย่างที่ผมกล่าวไว้เป็นประจำว่า หากเรารู้ที่มาที่ไปของกฎหรือตัวเลขแล้ว และเราไม่ได้ชอบสิ่งๆนั้น ก็ไม่ผิดเลยหากเราจะไม่ทำตามและเลือกที่จะทำในสิ่งที่เราชอบแทน